Skrzypek

Codziennie świerszcz na skrzypkach grał

za oknem tuż siadywał,

trzeba przyznać talent miał

słuchacza nastrój on zgadywał.

Kiedy smutek ostrzył swe pazury,

ranek leniuch się podnosił,

a na niebie żadnej chmury

świerszcz o dobry dzionek prosił.

Swym talentem się nie chwalił

sercem pięknie grał,

na swój los się też nie żalił

piękno on pokazać chciał.

Słuchaczy zawsze pełno było

ogród życia przecież trwał,

szybko kończy się gdzie miło

szpak sielankę przerwać chciał.

Nauczyciela pragnął mieć,

aby uczył jego dzieci

żona mówi szybko leć

niechaj zaraz świerszcz przyleci.

Mistrz już skończył swoje granie,

tam w ukłonach fruwał frak,

a całusy piękne panie

słały mu na dobry znak.

Oklaski jeszcze nie przebrzmiały,

gdy lądował szpak

długie wieki one trwały,

chociaż skrzypka dawno brak.

Turczuk