Chabrowe niebo

Chabrowe niebo

Kolorem chabru niebo świecące,

pamięcią utrwalone

nad skrawkiem ziemi uparcie tkwiące

oczami ojca wpatrzone.

Czarne chmury, białe obłoki

próbują zakryć niebu oczy,

rzucają na ziemię złe uroki,

chcą zmienić świat uroczy.

Niebo świeci moim kolorem,

to kolor oczu taty

utulają one niebiańskim spokojem,

bo chabry to też kwiaty.

To ich głęboka uczuć miara

duszy otwiera niebiosa,

a za życia zrodzona wiara

wraz z ciałem nie umiera.

Niech niebo już takie zostanie

w tym cudnym kolorze,

choć piękno uczuć dostaje lanie,

świat swój jak umiem tworzę.

Mozolnie pielegnuję wspomnienia,

padam i się podnoszę,

daleko przede mną moje marzenia

kroplami potu je roszę.

Władysław Turczuk