Pamięci Sybiraka

Pamięci Sybiraka

Na końcu świata bez kropli rosy

niedola rzekami krwi płynęła,

krzyże lodowe zdobione łzami

w sercu pamięcia krzyczą latami.

W lodów bezkresie pomniki stawiano,

gdy łez zabrakło - z ludzkich kości,

może w przyszłości zza grobu krzyki

rozliczą sumienia z dawnych podłości.

Tam gdzie dzicz kastrowała uczucia

- Syberia w nicości grzebała pamięć,

dawnych siepaczy świat nadal nagradza,

tylko znicz blaskiem kości ich święci.

Wiem, że słyszysz dziadku Sybiraku,

pamięć,to modlitwa i rozmowa z Tobą!

Jej nie spęta terror - "odwilży" znaki

zdobione wyuczoną nowej władzy mową.

Władysław Turczuk