Czarownica

Pod sosnowym wielkim lasem

stary domek stoi

przechodziłem tędy czasem,

choć się każdy boi.

Dziwy tam się często działy,

dym pisał z komina

mamy dzieciom powiadały

- czarownicy wina!

Plotka krąży, że widziano

jak na miotle śmiga,

w czarną suknię przyodzianą

na sabat wyrywa.

Kiedy księżyc srebrem świecił

zwiad wysłany został,

tak najstarszy z nas polecił

- temu nikt nie sprostał.

Komin kopcił szarym dymem

- kocur stał na straży,

dym z komina pisał rymem

pewnie coś wydarzy.

Rano mama wciąż wyzywa

- wstać się nie chce w cale,

tak niekiedy w życiu bywa

pewnie będzie lanie.

A nazajutrz radość w klasie

- lekcji dziś nie będzie,

będą one w innym czasie,

radość, krzyki wszędzie.

Trzeba pomóc starowinie,

ciężko chora leży

pomyślałem o swej winie,

nikt mi nie uwierzy...

Od tej chwili, co dzień rano

drzewo jej znosiłem,

we wsi wkoło już szeptano

- wróżki uczniem byłem.

cdn.

Turczuk