Most nadziei

Most nadziei

Wiara... ona cuda czyni.

Los zrządził przypadkowo,

złamał ziemskie ciało,

tak skazane wyrywkowo

z bólu wyło i płakało.

Życie kocha niespodzianki,

gdzie tu jest powaga?

- bo z tragedią idzie w szranki

prawda smutna, naga.

Piękne plany nad przyszłością

przerwał błysk nieznany,

on pożegnał ją z radością

- zniknął świat kochany.

Został smutek, ten skazaniec,

duet z bólem razem,

czas już przerwać losu taniec

wewnętrznym rozkazem.

Podświadomość most buduje

- świeci on nadzieją,

a w ciemności ciało czuje,

że się cuda dzieją.

Jeszcze trochę czasu minie

- droga niedaleka,

ból ze smutkiem zniknie,zginie

- we snach most i rzeka.

Władysław Turczuk