ukryte widnokręgi

bo do czego widnokręgi

on chce godnie żyć

pełne garście mieć pieniędzy

i bogatym zawsze być

baloniki na drucikach

porwał czasu wiatr

drzewne dusze nocnym krzykiem

we snach lepią kraty

on cierpliwie swą głupotą

łaczy drzewne serca

przekonany że ukryty

strach odgrodzi żerdzią

drzewne kupy czas zostawia

stare mury płaczą

pokolenia w nich odnajdą

zabłąkane dusze

wybujałą wyobraźnię

we snach grodzi strachem

by przez życie grzebać w gównie

kolorowych znaczeń...

Władysław Turczuk