Królewski żebrak

Na jeziorze w ptasim raju

gdzie kaczeńce zdobią wody

ptak królewski ma w zwyczaju

wabić pięknem swej urody.

Dumnie składa skrzydeł żagle,

z wdziękiem chyli piękną szyję,

przed nim wolność znikła nagle

-czy w niewoli łabędź żyje?

Za nim wiernie płyną "dzieci"

ich niewinność litość budzi,

tylko kaczka z tyłu szpeci

dobrobytem głośno łudzi.

Daj co łaska-proszą tkliwie

dla potomków wolnych ptaków,

aby żebrak żył uczciwie

i wolności nie psuł szlaków.

Nie zostanie król żebrakiem,

tylko w bajkach tak się dzieje

naznaczony władzy znakiem,

obiecuje wciąż nadzieję.

Władysław Turczuk