Wyspa Gilligana

Nawet nie wstało jeszcze słońce

gdy wchłonęła mnie siła płodności ziemi

- słyszę, jak rozmawiają kwiaty i drzewa,

spuszczam parę ze swego ego.

Poranny czas postrzegania świata

zasłużone szturmuje zapomnienie,

- wody jeziora w mgle utopione

płyną ku mnie na wezwanie słońca.

Czy świat idealny znaczy szczęśliwy?

Za dużo w nim Draculi mało Disneya;

- piękny poranek maluje marzenia,

nadętego kabotyna zdobi uśmiechem.

Sentymentalna mowa trawa

pierwotne uczucia w mym sercu budzi,

oszpecone nieudolnością malarza

naprawia partackie wspomnienia.

Zielona czarownica z dna jeziora

zaspanymi ślepiami łypie

- nie dla niej jest ten pokraka,

którego wabi przystań cicha.

Zazdrosna o piękny poranek

wiatrem rosę osusza,

a ja jak Robinson Crusoe

uczę się żyć na swej wyspie Gilligana.

Władysław Turczuk