Nauka

Starowina wyzdrowiała,

udzielałem jej pomocy

swą wdziecznością odpłacała

ucząc mnie do późnej nocy.

W starych dziejach zagłębiony,

książek moc mi przeczytała,

poznawałem czas miniony

- inne światy ona znała.

Tak powoli się zmieniałem,

a koledzy wciąż nękali

bo o świecie wiedzę miałem

- czarownikiem mnie nazwali.

Prowadziłem inne życie

- mądrą była czarownicą,

co uczyła nocą skrycie

było moją tajemnicą.

Rozumiałem ból przyrody,

o czym mówią stare drzewa,

kiedy ptaki mają gody,

czy pogodę wiatr wyśpiewa.

Czarownica mnie uczyła,

co ciekawe jest w naturze

godzinami mi mówiła

jak pokonać uczuć burzę.

Wszystko śpiewa swoją mową,

krzyczy głośno, ja pomogę!

Tylko nie patrz na mnie z trwogą

strachem zabić wtedy mogę.

Dużo tam się nauczyłem

- tańczyć też z wiatrami,

nigdy tym się nie chwaliłem

zgodnie z jej radami.

Teraz ciężki wszechświat czekał

- tam czarownic wielka twierdza

on przede mną wciąż uciekał,

księżyc marzeń to potwierdza.

Turczuk