Nawis ludzkich myśli skupiony wysoko,
fala buntem je nosi,
nie wyśledzi ich ziemskie techniki oko
spokoju nie uprosi.
Ludzka natura szarpana nocami
w snach łączy zaświaty,
na zawsze związana z wielkimi mocami,
jakiż to człowiek bogaty!
Przeżycia łączy ze swymi przodkami
ulatuje z ciała niekiedy,
marzeniami krąży między gwiazdami
daleko od ziemskiej biedy.
Skarży się przodkom na ziemskie życie
niezgodne z ludzką naturą,
chce zostać na zawsze w niebiańskim niebycie
- za wcześnie łączyć się z górą.
Niebo stworzone z ludzkich myśli
gniewnie unosi powieki,
od czasu do czasu klątwę wymyśli
straszy tak przez wieki.
Wysoko łączą się dusze
niektóre stłamszone sumieniem,
na dole przechodzą katusze
oplecione przeszłości ramieniem.
Władysław Turczuk