Duch gór

Srebrzą się śniegiem białe szczyty

- majestatem prawa natury,

w swoim klimacie rodzą chmury

rządzi nimi duch gór ukryty.

Słońca oczyma penetruje skały

na smyczy trzyma kataklizmy,

potrafi rany zamieniać w blizny

wtedy piękny jest świat cały.

Kiedy duszę leczyć trzeba

- przymierze zawrzeć z Bogiem

pustelnia gór jest tutaj progiem

- stąd bliżej jest do nieba.

Kto chce zaczyna żyć od nowa

- telizmanem wiary duch częstuje,

odmładza uczucia - dużo obiecuje,

aż znów zacznie rządzić głowa.

Dla tych, co pragną samotności

znużeni w wielkim świecie

w skałach domki małe, krecie

ukryją wszystkie doczesności.

Na koniec czeka mnie nagroda

przez ducha gór zrodzona,

bajecznie w słońcu błyszczy ona

to jeziora żegna górska woda.

Turczuk