Bociany i symbole
Już znikły symbole, ludzkie wartości,
klekoczą wiosną przyjazne bociany,
kostucha zabiera wspomnień radości,
życie staruszki na szczęście jest zdane.
Mściwi sąsiedzi nie planują wizyt,
do których zaprasza biedna staruszka,
stary niepotrzebny ludziom rekwizyt,
z którego została tylko wydmuszka!
Nie liczy się ciało — dusza w nim mieszka!
Dopóki serce w piersi wielkie bije,
żadna jej niegroźna doraźna klęska,
…nieżyczliwi, ona wciąż jednak żyje.
Nad grobami nas wszystkich wiatr zawyje,
każdy jest energią niebios znaczony,
z wiarą w modlitwę, która grzechy zmyje
– człowiek! — tak wielkie słowo, a Bóg zgorszony.
\Władysław Turczuk