Apokalipsa zwykłego człowieka

Apokalipsa zwykłego człowieka

Smutno, strasznie i nieswojo

gdy samotnie walczyć trzeba,

a uczeni rząd swój zbroją

w paragrafy prosto z nieba.

Piony władzy rwą do kasy,

twierdzą, że się same żywią

- nienawidzą "ciemne masy",

które na ich prawdy dybią.

Burzy domy los kapryśny,

a przyroda bardzo gniewa

- mędrcom z rządu znów się przyśni,

że im więcej władzy trzeba!

Niech się cały kraj zawali

- "potop" stworzy nowe dzieje,

choć się prosty człowiek żali

na rządowych "deszcz" nie leje.

Najważniejsze są wybory

-niech się ludzie topią!

Nikt nie ulży już ich doli,

bo te rządy są... utopią.

Oni mają swoje życie,

czczą "ziemskiego boga"

- opłacają się sowicie,

ich nie wzruszy żal i trwoga.

Władysław Turczuk